تعطیلی در کشور ما به علت های کرونا-آنفولانزا نوع A-آنفولآنزا نوع B-کرونا با انواع مختلف و سویه های جدید که پیدا خواهد شد-آلودگی هوا-کاهش ترافیک-برودت هوا-گرمای هوا-تظاهرات-جریانات اعتراضی-سفرهای مسئولان ردهء بالا به شهرها-ایام شهادتها و محرم و عید -ایام انتخابات- اردوها-و الی ماشاءالله تداوم دارد.تنها چیزی که معنا ندارد برنامه ریزی برای کار و تلاش و سرزندگی و عشق و امید به زندگی است.قسم به زمان که چون زمان از دست برود دیگر باز نخواهد گشت.شعارهای کارآفرینی و امید دهی را باور کنیم یا تعطیلات بی وقفهء مذکور را؟عجب هنر مندانی هستیم که نظیرش تا کنون یافت نشده است.(من در این وقت شب به چه می اندیشم ؟نمی دانم).فقط می دانم خیلی ها پریشان زیست می کنند و فردای نیامده شان،را بی ثبات می دانند و مدام در خواب و بیداری نگرانند.دعا و نماز و راز و نیاز شبانه هم آرامشی نمی دهد.چه کنیم چاره ای نیست و مجبوریم فقط و فقط به نحوی به حضرتش چنگ بزنیم.
درد بی درمان من را چاره ام کو چاره ای*******خسته گشتم هر چه پیشت آمدم کو چاره ای